Zaburzenia erekcji – jak może pomóc urolog

Wizyta u urologa jest konieczna w przypadku zaburzeń erekcji i problemów z potencją. Lekarz urolog zdiagnozuje choroby związane z układem moczowo-płciowym i podejmie leczenie zanim objawy impotencji się nasilą, całkowicie uniemożliwiając osiągnięcie wzwodu.

Jak przebiega badanie urologiczne

Podczas wizyty lekarz urolog przeprowadzi z Tobą krótki wywiad, w trakcie którego będzie Cię pytał o stan twojego zdrowia i dolegliwości związane z:

• problemami naczyniowymi wokół miednicy,

• problemami z oddawaniem moczu,

• aktywnością seksualną,

• występowaniem w rodzinie chorób męskich, jak: nowotwór prostaty, jąder, czy pęcherza moczowego,

Oprócz tych symptomów spyta się również czy przyjmowałeś leki na impotencję i jak dotychczas próbowałeś poradzić sobie z tym problemem.

Następnie lekarz urolog przeprowadza badanie palpacyjne, szukając dłonią guzków i zgrubień. Zbada również prostatę badaniem przez odbyt. Czasami zleca się dodatkowo wykonanie USG jąder i naczyń krwionośnych, aby lepiej zdiagnozować chorobę. Chociaż wizyta u urologa wiąże się dla mężczyzny ze stresem, nie powinien z nią zwlekać, ponieważ niektóre schorzenia układu moczowo-płciowego mogą być spowodowane nowotworami – jąder, pęcherza, prostaty itd.

Jakie objawy powinny Cię zaalarmować?

Na badanie u urologa powinieneś udać się, jeśli stwierdzisz u siebie następujące objawy:

• krwawienie z cewki moczowej,

• uczucie bólu jąder i podbrzusza oraz tak zwane – gorące jądra,

• zatrzymanie lub nietrzymanie moczu,

• przesunięcie jądra z pozycji pionowej na poziomą,

• bolesne i długie erekcje,

• uczucie ucisku albo bólu w dojnej części brzucha i miednicy,

• obecność guzków w okolicy pachwin i na jądrach,

• trudności ze wzwodem.

Pamiętaj, że badań urologicznych nie możesz bagatelizować. Jeśli chcesz cieszyć się zdrowiem, powinieneś badać się nie tylko po stwierdzeniu objawów, ale także profilaktycznie. Niestety, większość mężczyzn przychodzi do lekarza gdy już jest za późno na leczenie, a zaburzenia erekcji, okazują się tak naprawdę nowotworem gruczołu krokowego, co dla wielu pacjentów brzmi jak wyrok.