Problem z niekontrolowanym wyciekiem moczu dotyczy przede wszystkim osób starszych. Kobiety cierpią na tę przypadłość dwa razy częściej niż mężczyźni. Jak pokazują badania z poradni urologicznych i ginekologicznych, problem z nietrzymaniem moczu występuje u około 30% pacjentek po 45 roku życia.
Wyróżniamy trzy podstawowe rodzaje nietrzymania moczu – wysiłkowe, naglące oraz w postaci mieszanej (kiedy występują przyczyny dwóch powyższych schorzeń). Wysiłkowe nietrzymanie moczu poprzedza wzmożona aktywność fizyczna albo inny rodzaj wysiłku, jak np. kaszel lub kichanie. Do wycieku moczu dochodzi w sytuacji, gdy ciśnienie w pęcherzu moczowym przekracza opór w cewce moczowej. Podczas diagnozowania przyczyn nietrzymania moczu, specjalista z zakresu urologii albo neurologii bierze pod uwagę takie czynniki jak neuropatia, czynniki psychologiczne, czy nieprawidłowości mięśnia wypieracza.
Nietrzymanie moczu naglące jest spowodowane nadreaktywnym pęcherzem moczowym. Wywołane jest przez niezależne od woli skurcze pęcherza na skutek nadmiernej aktywności jego mięśni gładkich (wypieracza). Przy tym schorzeniu pacjent odczuwa silną, niepochamowaną potrzebę oddania moczu, często niewspółmierną ze stopniem wypełnienia pęcherza. Naglącemu nietrzymaniu moczu może też towarzyszyć częste oddawanie moczu w dzień i w nocy oraz ciągłe uczucie parcia na mocz.
Leczenie
W przypadku stwierdzenia problemów z nietrzymaniem moczu, pacjent powinien natychmiast udać się na konsultacje urologiczne i neurologiczne, a kobiety dodatkowo powinny również odwiedzić ginekologa. Po wykonaniu badań (m.in. USG, posiew moczu, badanie urodynamiczne) rozpoczyna się leczenie w formie zachowawczej, farmakologicznej albo operacyjnej.
Leczenie zachowawcze polega na wzmacnianiu mięśni dna miednicy (ćwiczenia Kegla), całkowitym opróżnianiu pęcherza po nocnym wypoczynku oraz przestrzegania oddawania moczu w godzinach, na które przypada moczenie bezwiedne. Dodatkowo, pacjent powinien również regulować częstość oddawania moczu i kontrolować ilość wypijanych płynów.
Leczenie farmakologiczne polega na stosowaniu miejscowo leków hormonalnych albo antycholinergicznych zwiększających pojemność pęcherza oraz hamujących jego niekontrolowane skurcze.
Ostatnią metodą walki z nietrzymaniem moczu jest operacja. U kobiet polega ona na wykonaniu plastyki krocza, pochwy lub cewki moczowej. W przypadku tego schorzenia najczęściej przeprowadza się następujące zabiegi – operację Burcha, operację pętlową, implanty i wstrzyknięcia okołocewkowe albo włożenie sztucznego zwieracza.